အိန္ဒိယနိုင်ငံရှိ သက်ကြီးရွယ်အိုများကို စောင့်ရှောက်ခြင်း- ခိုင်မာသော လူမှုစောင့်ရှောက်မှုစနစ်အတွက် မရှိမဖြစ်လိုအပ်သည်။

အိန္ဒိယနိုင်ငံတွင် သက်ကြီးရွယ်အိုများအတွက် ခိုင်မာသောလူမှုရေးစောင့်ရှောက်မှုစနစ်တစ်ခု တည်ထောင်ခြင်းနှင့် ပံ့ပိုးမှုအောင်မြင်ရန်အတွက် အချက်များစွာသည် အရေးကြီးပါသည်။ ပထမဦးစွာ အထူးပြုနှင့် အခမဲ့ ကျန်းမာရေးစောင့်ရှောက်မှုစနစ် ထားရှိရန် လိုအပ်ပါသည်။ အစိုးရက ဝင်ငွေအခြေခံ သန်းခေါင်စာရင်းကို အခြေခံ၍ ရွေးချယ်ထားသော မိသားစု သန်း 100 ကို ဖြည့်ဆည်းပေးရန်အတွက် Ayushman Bharat ဟုခေါ်သော အခမဲ့ ကျန်းမာရေးစောင့်ရှောက်မှု အစီအစဉ်ကို မကြာမီ စတင်တော့မည်ဖြစ်သည်။ ဤသည်မှာ အလားအလာကောင်းသော ခြေလှမ်းဖြစ်ပြီး အောင်မြင်ပါက အထူးသဖြင့် ကျေးလက်ဒေသရှိ သက်ကြီးရွယ်အို အများအပြားအတွက် အကျိုးရှိမည်ဖြစ်သည်။ ဒုတိယအနေဖြင့်၊ ကောင်းစွာလေ့ကျင့်ထားသောလူမှုရေးစောင့်ရှောက်မှုပေးသူများ (ဆေးဘက်ဆိုင်ရာကျွမ်းကျင်သူများအပြင်) သည် သက်ကြီးရွယ်အိုများအား လူမှုရေးစောင့်ရှောက်မှုဝန်ဆောင်မှုများကို ထိထိရောက်ရောက် ပေးအပ်နိုင်စေရန် မရှိမဖြစ်လိုအပ်ပါသည်။

အိန္ဒိယသည် ကမ္ဘာပေါ်တွင် စုစုပေါင်းလူဦးရေ ၁.၃၅ ဘီလီယံရှိပြီး ယင်းအရေအတွက်သည် 1.35 တွင် 1.7 ဘီလီယံအထိရောက်ရှိရန် မျှော်မှန်းထားသည်။ အိန္ဒိယသည် 2050 ခုနှစ်တွင် တရုတ်နိုင်ငံ၏လူဦးရေကို ကျော်တက်ပြီး ကမ္ဘာပေါ်တွင် လူဦးရေအများဆုံးနိုင်ငံဖြစ်လာရန် မျှော်မှန်းထားသည်။

မွေးကင်းစကလေးများ၏ သက်တမ်းသည် လွန်ခဲ့သည့်ဆယ်စုနှစ်နှစ်ခုတွင် 10 နှစ်ကျော် တိုးလာခဲ့ပြီး ယခု 65 နှစ်ဝန်းကျင်တွင် မွေးကင်းစကလေးများနှင့် ကလေးသေဆုံးမှုကို ထိန်းချုပ်ရန်၊ အသက်အန္တရာယ်ရှိသောရောဂါများ ကင်းစင်ရေးနှင့် ပိုမိုကောင်းမွန်သော အာဟာရဖြစ်စေသော ကျန်းမာရေးစောင့်ရှောက်မှု ဝန်ဆောင်မှုများကြောင့် တိုးတက်လာခဲ့သည်။ အိန္ဒိယနိုင်ငံရှိ အရွယ်ရောက်ပြီးသူအများစုသည် အလုပ်မှအနားယူပြီးနောက် အနည်းဆုံး 10 နှစ်ခန့်ရှိပြီဖြစ်သည်။ အိန္ဒိယနိုင်ငံ၏ အသက်အရွယ်အလိုက် လူဦးရေခွဲဝေမှုအရ စုစုပေါင်းလူဦးရေ၏ 6% သည် အသက် 65 နှစ်အထက်ဖြစ်သည်ကို ပြသသည်။ လူ 1 ဦးလျှင် 5 ဦးသည် သန်း 300 ဝန်းကျင်တွင် 60 တွင် အသက် 2050 ကျော်လာမည်ဖြစ်ပြီး 80 ကျော်သူအရေအတွက်သည် ခုနစ်ဆတိုးလာမည်ဖြစ်သည်။ အိန္ဒိယနိုင်ငံ၏ သက်ကြီးရွယ်အိုဦးရေ၏ အကြီးမားဆုံး တိုးပွားလာနေသော အပိုင်းသည် မသန်စွမ်းမှု၊ ရောဂါများ၊ ဖျားနာမှုများနှင့် စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ချို့ယွင်းမှုများကြောင့်လည်း ထိခိုက်လွယ်ဆုံးဖြစ်သည်။

လူမှုရေးစောင့်ရှောက်မှုကဏ္ဍသည် နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံ၏ စီးပွားရေးဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှု၏ အဓိကအစိတ်အပိုင်းတစ်ခုဖြစ်သည်။ ဤကဏ္ဍသည် အထူးလိုအပ်နေသော ကလေးများနှင့် သက်ကြီးရွယ်အိုများအတွက် အထူးပြုဝန်ဆောင်မှုများမှတစ်ဆင့် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ၊ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာနှင့် လူမှုရေးဆိုင်ရာ ပံ့ပိုးမှုများကို ပံ့ပိုးပေးပါသည်။ ဤလူများသည် ၎င်းတို့၏ဘ၀တွင် မတူညီသောအဆင့်တွင် ရှိနေကြပြီး၊ ဖျားနာခြင်း၊ မသန်မစွမ်းမှု၊ သက်ကြီးရွယ်အို သို့မဟုတ် ဆင်းရဲမွဲတေမှုတို့မှ ဖြစ်ပေါ်လာသော အထူးလိုအပ်ချက်များ ရှိသည်။ ၎င်းတို့သည် ဆေးရုံ သို့မဟုတ် နေထိုင်ရာရှိ လေ့ကျင့်သင်ကြားထားသော ဆေးဘက်ဆိုင်ရာ ကျွမ်းကျင်သူများမှ ကျန်းမာရေးစောင့်ရှောက်မှု ဝန်ဆောင်မှုများ လိုအပ်ပါသည်။ ၎င်းတို့သည် လွတ်လပ်သောနေ့စဉ်ဘဝများကို ထိန်းချုပ်ပြီး ဂုဏ်သိက္ခာရှိရှိ ဦးဆောင်နိုင်ရန် လေ့ကျင့်သင်ကြားထားသော ပြုစုစောင့်ရှောက်ပေးသူများ၏ စောင့်ရှောက်မှုနှင့် ပံ့ပိုးမှုများ လိုအပ်ပါသည်။ လူမှုစောင့်ရှောက်ရေးဝန်ဆောင်မှုများကို လူတစ်ဦး၏ကိုယ်ပိုင်အိမ်၊ နေ့စင်တာ သို့မဟုတ် ပြုစုစောင့်ရှောက်ရေးအိမ်တွင် ပေးဆောင်နိုင်ပါသည်။

သက်ကြီးရွယ်အိုများအား ပြုစုစောင့်ရှောက်ခြင်းနှင့် ပံ့ပိုးပေးခြင်းသည် လူမှုစောင့်ရှောက်မှုကဏ္ဍ၏ အရေးပါသော အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုဖြစ်သည်။ အိန္ဒိယနိုင်ငံတွင် သက်ကြီးရွယ်အိုဦးရေ 500% အလွန်မြင့်မားသောနှုန်းဖြင့် တိုးပွားလာနေသည့် အိန္ဒိယနိုင်ငံတွင် တိုးပွားလာသော လူဦးရေသည် ၎င်းတို့၏ဘဝ၏နောက်ဆုံးဆယ်စုနှစ်များအတွင်း သင့်လျော်သောလူမှုရေးစောင့်ရှောက်မှုကို မည်သို့ပံ့ပိုးပေးနိုင်သည်ကို နားလည်ရန် အရေးကြီးပါသည်။

သက်ကြီးရွယ်အိုများသည် အသက်အရွယ်နှင့် ဆက်နွှယ်သော ထပ်လောင်းလိုအပ်ချက်များနှင့် စိန်ခေါ်မှုများကို ရင်ဆိုင်နေရသည်။ ၎င်းတို့တွင် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ၊ ဆေးဘက်ဆိုင်ရာ၊ လူမှုရေး၊ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာနှင့် ဝိညာဉ်ရေးဆိုင်ရာ လိုအပ်ချက်များရှိသည်။ အသက် ၇၅ နှစ်မှ ၈၀ နှစ်များကြားတွင် ခက်ခဲသောနေ့စဉ်အလုပ်များအတွက် အကူအညီကိုလက်ခံရင်း အမှီအခိုကင်းကင်းနေနိုင်စေရန် ကူညီပံ့ပိုးပေးသည့် နေ့စဉ်လုပ်ရိုးလုပ်စဉ်တွင် ဂရုစိုက်မှုလိုအပ်ပါသည်။ သက်ကြီးရွယ်အိုများအတွက် ရွေ့လျားနိုင်မှုသည် အလွန်အရေးကြီးပြီး ကောင်းမွန်သော သယ်ယူပို့ဆောင်ရေးပုံစံသည် အကျိုးရှိသည်။

သင့်လျော်သောအာဟာရနှင့် ကျန်းမာရေးဝန်ဆောင်မှုများ အချိန်မီပေးပို့ခြင်းအပါအဝင် သက်ကြီးရွယ်အိုများ ကျန်းမာ၍ သက်တောင့်သက်သာရှိရန် ဆေးဝါးလိုအပ်ချက်များ မြင့်မားနေပါသည်။ ၎င်းတို့တွင် ဉာဏ်ရည်ဉာဏ်သွေးနှင့် လူမှုရေးဆိုင်ရာ လိုအပ်ချက်များလည်း ရှိသောကြောင့် ၎င်းတို့သည် အခြားသူများနှင့် ဆက်သွယ်ပြောဆိုရန် လိုအပ်ပြီး ၎င်းတို့သည် အထီးကျန်ဆန်ပြီး အားနည်းသည်ဟု ခံစားရသည့် အလုပ်များကို နှစ်သက်ကြသည်။ သက်ကြီးရွယ်အိုများတွင် စိတ်ဓာတ်ကျခြင်းသည် အလွန်အဖြစ်များသောကြောင့် ၎င်းတို့သည် ဘဝများစွာကို ပြီးမြောက်ပြီးနောက် ဆုံးရှုံးသွားသည့်ခံစားချက်များကို ခံစားရနိုင်သောကြောင့် သက်ကြီးရွယ်အိုများတွင် အဖြစ်များသည်။

အိန္ဒိယနိုင်ငံကဲ့သို့ ဖွံ့ဖြိုးဆဲနိုင်ငံတစ်ခုတွင် လူမှုစီးပွားနှင့် ကျားမကွဲပြားမှု ကွာဟမှုသည် သက်ကြီးရွယ်အိုများအား ယုတ်ညံ့မှု၊ အလွဲသုံးစားလုပ်မှုနှင့် လူမှုရေးဆိုင်ရာ ချန်လှပ်မှုတို့ကို ပိုမိုခံနိုင်ရည်ရှိစေသည်။ အိန္ဒိယနိုင်ငံရှိ သက်ကြီးရွယ်အိုများအတွက် အဓိကစိုးရိမ်ရသည့်အချက်မှာ အိတ်ဆောင်အများစုကို အိတ်ထဲမှ စီမံခန့်ခွဲရခြင်းကြောင့် ၎င်းတို့၏ ကျန်းမာရေးစောင့်ရှောက်မှုစရိတ်များကို ပြည့်မီရန် ငွေကြေးအခက်အခဲဖြစ်သည်။

သက်ကြီးရွယ်အိုစောင့်ရှောက်မှုအပါအဝင် လက်ရှိပြည်သူ့ကျန်းမာရေးစောင့်ရှောက်မှု အခြေခံအဆောက်အအုံနှင့် ဝန်ဆောင်မှုများသည် အလွန်အကန့်အသတ်ရှိသည်။ ကျန်းမာရေးကောင်းမွန်ပြီး သင့်လျော်ကောင်းမွန်ပါသည်။ အသက်ကြီးခြင်း လူဦးရေ၏ 67% နီးပါးရှိသော ကျေးလက်လူဦးရေကို လျစ်လျူရှုထားသည့် နေအိမ်များသည် မြို့ပြများတွင် အများစုဖြစ်သည်။ ကျေးလက်ဒေသများတွင် ရွေ့လျားသွားလာမှု အကန့်အသတ်၊ ခက်ခဲသော မြေပြင်အခြေအနေနှင့် အကန့်အသတ်ရှိသော ငွေကြေးစွမ်းရည်များသည် သက်ကြီးရွယ်အိုများ၏ ကျန်းမာရေးစောင့်ရှောက်မှု လက်လှမ်းမီမှုကို အဟန့်အတားဖြစ်စေသည်။

အိန္ဒိယနိုင်ငံတွင် သက်ကြီးရွယ်အို အများစု ရင်ဆိုင်နေရသော အရေးအကြီးဆုံး ပြဿနာမှာ ငွေကြေး မှီခိုမှု ဖြစ်သည်။ သက်ကြီးရွယ်အိုများအတွက် အဓိကအမိုးအကာဖြစ်ခဲ့သည့် အိန္ဒိယနိုင်ငံ၏ မိရိုးဖလာ မိသားစုစနစ်သည် လျင်မြန်သော မြို့ပြအသွင်ကူးပြောင်းမှုနှင့် ခေတ်မီမှုတို့ကြောင့် ပြိုကွဲသွားပြီး နျူကလီယာမိသားစုများ ပိုမိုတိုးပွားလာစေသည်။ ပညာရေးနှင့် အလုပ်အကိုင်များသည် လွန်ခဲ့သည့်ဆယ်စုနှစ်များအတွင်း တိုင်းပြည်၏ လူမှုဆက်ဆံရေးကို ပြောင်းလဲစေခဲ့သည်။

လူ့အဖွဲ့အစည်းရှိ ဤလမ်းကြောင်းများသည် သက်ကြီးရွယ်အိုများအပေါ် တိုက်ရိုက်သက်ရောက်မှုရှိသည်။ ၎င်းတို့သည် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာနှင့် စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ အလွဲသုံးစားပြုမှုဒဏ်ကို ခံနိုင်ရည်ရှိပြီး စိုးရိမ်စိတ်နှင့် စိတ်ဓာတ်ကျခြင်းတို့ကို ခံစားရပြီး စိတ်ကျန်းမာရေး ဝန်ဆောင်မှုများကို ရယူရန် လိုအပ်ပါသည်။ အိန္ဒိယနိုင်ငံတွင် သက်ကြီးရွယ်အိုများ၏ လူဦးရေ၊ ကျား၊ မနှင့် စီးပွားရေးဆိုင်ရာ လက္ခဏာရပ်များတွင် သိသိသာသာ ကွာဟမှုရှိသည်။ အိန္ဒိယနိုင်ငံ၏ ယဉ်ကျေးမှုနှင့် ရိုးရာစနစ်များ ပြိုကွဲသွားခြင်းသည် သက်ကြီးရွယ်အိုများ၏ လူမှုရေးအရ သီးခြားခွဲထုတ်ခြင်းကို အထောက်အကူဖြစ်စေပြီး ၎င်းတို့ကို ပိုမိုထိခိုက်လွယ်စေသည်။

အိန္ဒိယနိုင်ငံတွင် သက်ကြီးရွယ်အိုများအတွက် ခိုင်မာသောလူမှုရေးစောင့်ရှောက်မှုစနစ်တစ်ခု တည်ထောင်ခြင်းနှင့် ပံ့ပိုးမှုအောင်မြင်ရန်အတွက် အချက်များစွာသည် အရေးကြီးပါသည်။ ပထမဦးစွာ အထူးပြုနှင့် အခမဲ့ ကျန်းမာရေးစောင့်ရှောက်မှုစနစ် ထားရှိရန် လိုအပ်ပါသည်။ အစိုးရက ဝင်ငွေအခြေခံ သန်းခေါင်စာရင်းကို အခြေခံ၍ ရွေးချယ်ထားသော မိသားစု သန်း 100 ကို ဖြည့်ဆည်းပေးရန်အတွက် Ayushman Bharat ဟုခေါ်သော အခမဲ့ ကျန်းမာရေးစောင့်ရှောက်မှု အစီအစဉ်ကို မကြာမီ စတင်တော့မည်ဖြစ်သည်။ ဤသည်မှာ အလားအလာကောင်းသော ခြေလှမ်းဖြစ်ပြီး အောင်မြင်ပါက အထူးသဖြင့် ကျေးလက်ဒေသရှိ သက်ကြီးရွယ်အို အများအပြားအတွက် အကျိုးရှိမည်ဖြစ်သည်။

ဒုတိယအနေဖြင့်၊ ကောင်းစွာလေ့ကျင့်ထားသောလူမှုရေးစောင့်ရှောက်မှုပေးသူများ (ဆေးဘက်ဆိုင်ရာကျွမ်းကျင်သူများအပြင်) သည် သက်ကြီးရွယ်အိုများအား လူမှုရေးစောင့်ရှောက်မှုဝန်ဆောင်မှုများကို ထိထိရောက်ရောက် ပေးအပ်နိုင်စေရန် မရှိမဖြစ်လိုအပ်ပါသည်။ ၎င်းသည် ၎င်းတို့၏ကိုယ်ပိုင်အိမ် သို့မဟုတ် အထူးပြုစုစောင့်ရှောက်ရေးအိမ် သို့မဟုတ် စင်တာများတွင် ဖြစ်နိုင်သည်။ လောလောဆယ် အိန္ဒိယတွင် ထိုကဲ့သို့သော အခြေခံအဆောက်အအုံ သို့မဟုတ် လူ့စွမ်းအားအရင်းအမြစ် ချို့တဲ့နေပါသည်။ အခြေခံအဆောက်အအုံကို တည်ထောင်ပြီးသည်နှင့်၊ တင်းကြပ်သောမူဝါဒများကို ရေးဆွဲရန်နှင့် လူမှုရေးစောင့်ရှောက်မှုတွင် လက်တွေ့ကျင့်ဝတ်များကို စောင့်ကြည့်ရန်လည်း အရေးကြီးပါသည်။

***